شركت مايكروسافت در ويژوال بيسيك ورژن 3 كه در سال 1993 ارائه داد از Jet كه هسته اصلي MS Access بود براي ايجاد ارتباط با بانكهاي اطلاعاتي استفاده نمود البته براي استفاده بهتر برنامه نويسان ، Jet را در غالب مجموعه Object هائي تحت عنوان (Data Access Object ) آورد. در نسخه 4 و 5 ويژوال بيسك ، مایكروسافت روشي ديگر براي ارتباط با بانكهاي اطلاعاتي تحت عنوان Remote Data Object = RDO را مطرح ساخت اين روش براي برنامه نويسي Client / Server روش مناسبي بود.
در دوم سپتامبر سال 1998 وقتي مایكروسافت ويژوال بيسيك ورژن 6 را ارائه داد روش جديدي تحت عنوان ( Activex Data Object ) ADO را مطرح ساخت در اين روش كه پايه و اساس آن OLEDB بود مایكروسافت بر خلاف DAO و RDO كه ساختاري پيچيده و سلسله مراتبي داشتند، از ساختاري ساده و مجزا ( غير سلسله مراتبي ) استفاده كرد و در واقع ADO هم شامل Object هائي است كه برنامه نويس بتواند از آنها براي ايجاد ارتباط با بانكهاي اطلاعاتي و انجام عمليات روي آنها استفاده كند و در تاريخ 13 February سال 2002 كه مایكروسافت نسخه نهائي Visual Basic.Net را ارائه داده روشي جديد براي كار با بانكهاي اطلاعاتي تحت عنوان ADO.Net را آورده است. اين نسخه از ويژوال بيسيك برخلاف نسخه‎هاي قبل بطور كامل مباحث OOP را پشتيباني مي‎كند ( FULL OOP ) در واقع ADO.Net هم مانند ADO و RDO و ADO شامل ساختاري براي ارتباط و انجام عمليات روي بانكهاي اطلاعاتي است. ADO.net همانند RDO و DAO و برخلاف ADO داراي ساختار سلسله مراتبي مي‎باشد. در اين مقاله مي‎خواهيم به مقايسه ADO و ADO.net بپردازيم. ADO در ورژنهاي مختلفي در اين چند سال اخير به بازار آمده است با آمدن SQL Server 2000 ورژن جديد ADO يعني ورژن 2.6 از اين محصول ارائه شد و اكنون هم ADO 2.6 در سايت مایكروسافت قابل Download مي‎باشد.
آخرين ورژن ADO شامل 9 تا Object است كه عبارتند از :
Connection
Command
Recordset
Parameter
Field
Error
Property
Record
Stream
آبجكت Connection امكان ارتباط با Data Source كه شامل بانك اطلاعاتي است را فراهم مي‎سازد. بعنوان مثال اگر بخواهيم از آبجكت Recordset براي اضافه و يا حذف و يا تغيير در محتواي ركوردي استفاده كنيم اين آبجكت از Connection براي ايجاد ارتباط با بانك اطلاعاتي مثلاً SQL Server استفاده مي‎كند اما همانطور كه گفته شد و در شكل ملاحظه مي‎شود ساختار آبجكتهاي ADO بصورت سلسله مراتبي نيست و مي‎‎توان مثلا Recordset اي ايجاد نمود كه مستقل از آبجكت Connection بتواند با بانك اطلاعاتي ارتباط برقرار نمايد.
در ADO علاوه بر آبجكتها، چهار Collection هم ديده مي‎شود كه عبارتند از :
Parameters
Fields
Properties
Errors
كه هركدام از آنها شامل آبجكتهائي از همان نوع هستند بعنوان مثال ساختاري كه براي Recordset كشيده شده بيان كننده آن است كه اين آبجكت شامل Collection هاي Fields و Properties بوده و مثلاً Collection مربوط به Fields شامل آبجكتهاي فيلد است.
آبجكت فيلد اطلاعاتي را راجع به يك ستون از Recordset در خود نگه داشته است.

در ADO آبجكت Command هم وجود دارد كه از آن مي‎توان براي اجراي يك فرمان SQL استفاده نمود البته بهترين روش براي اجراي Stored Procedure نيز استفاده از متد Execute مربوط به همين آبجكت است .
بعنوان مثال :

Dim cn As New ADODB.Connection
Dim cmd As New ADODB.Command
Dim rs As New ADODB.Recordset
cn.Open " Provider = sqloledb ; Data Source=serverName ; Initial Catalog = northwind ", "sa" , "password"
cmd.ActiveConnection = cn
cmd.CommandText = "sp_who"
cmd.CommandType = adCmdStoredProc
Set rs = cmd.Execute
Debug.Print rs(0)
rs.Close

از آبجكت Parameter هم براي مشخص كردن مقادير پارامترهاي ورودي يك ‌ Stored Procedure استفاده مي‎كنيم.
آبجكت Property براي استفاده از Dynamic Property استفاده مي‎شود كه Property هايي هستند كه وابسته به  Provider بوده و استاندارد نيستند .
از Record براي دسترسي به يك سطر از Recordset و ويژگيهاي مربوط به آن سطر استفاده مي‎كنيم .و آبجكت Stream هم به منظور ذخيره و بازيابي اطلاعات بصورت باينري در يك فيلد از Record در نظر گرفته شده است.
تا اينجا باساختار ADO آشنا شديم حال به تشريح ADO.net مي‎پردازيم .
ADO.Net مجموعه‎اي از Class هاي Interface ها و دستوراتي جهت مديريت و كار با بانكهاي اطلاعاتي است. در بحث Net . مجموعه‎اي از Class هاي مربوط به هم در يك غالب تحت عنوان ‌ Name Space ارائه شده است Net. شامل تعدادي Name Space است كه در غالب .Net Framework قرار دارد. تمام ساختار ‌ ADO.net در چهار NameSpace قرار دارد كه عبارتند از :

System.Data.SqlClient.
System.Data.OleDb.
System.Data.Odbc.
System.Data.

اگر بخواهيم از بانكهاي SQL Server استفاده كنيم System.Data.SqlClient بهترين انتخاب است در اين NameSpace امكاناتي فراهم شده تا بتوانيم Application هاي بنوسيم و در آنها با SQL Server ارتباط برقرار نمائيم بطوريكه برنامه‎ها از Performance بالائي برخوردار باشند.
در صورتي كه كاربر بخواهد از بانكهاي رابطه ‎اي ديگر نظير Oracle استفاده كند ميتواند از System.Data.OleDb بهره گيرد.
System.Data.Odbc براي ارتباط با بانكهاي اطلاعاتي از طريق ODBC ميباشد System.Data هم شامل Provider هاي خاص نظير DataSet و DataTable است. ADO.net نيز شامل Object ها و Collection هائي است كه از مهمترين آنها مي‎توان موارد ذيل را شمرد:
OleDBConnection
OleDBCommand
OledbDataReader
OleDBDataAdapter
SelectCommand
InsertCommand
UpdateCommand
DeleteCommand
DataTable
DataRelation
 
OleDBConnection آبجكتي است شبيه به آبجكت Connection در ‌ ADO ، كه امكان ايجاد ارتباط با بانك را فراهم مي‎سازد اين آبجكت متدهايي براي اجراي فرامين SQL نيز داراست .OleDBCommand هم مشابه آبجكت Command در ‌ ADO مي‎باشد.
از اين آبجكت نيز براي اجراي Stored Procedure و اجراي فرامين SQL استفاده مي‎شود. آبجكت بعد OledbDataReader است كه براي گرفتن اطلاعات از Database استفاده مي‎شود. البته لازم به ذكر است Resultset اي كه با اين روش ساخته مي‎شود بصورت ReadOnly و Forwardonly مي‎باشد. OleDBDataAdapter آبجكت جديدي در Ado.net است كه خود شامل چهار آبجكت براي انجام فرامين SQL مي‎باشد كه عبارتند از :
SelectCommand
InsertCommand
UpdateCommand
DeleteCommand
كه به ترتيب براي واكشي اطلاعات، اضافه نمودن اطلاعات جديد به داخل بانك ، به هنگام سازي اطلاعات و حذف اطلاعات استفاده مي‎شود. اين آبجكت به همراه آبجكت Dataset استفاده مي‎شود و براي پركردن Recordset موجود در Dataset بكار مي‎رود.
 
آبجكت بعدي Dataset است كه مهمترين آبجكت در Ado.net مي‎باشد اين آبجكت شامل دو Collection به نام هاي ‌ DataTables و DataRelations است. همانطور كه مي‎دانيد در ADO هم آبجكت Recordset داشتيم اينجا مجموعه‎اي از Recordset ها در داخل يك DataTables نگه داشته مي‎شود و مي‎توان بين DataTable هاي مختلف رابطه نيز ايجاد نمود كه اين روابط هم داخل يك مجموعه‎اي با نام DataRelations نگه داشته مي‎شود. در واقع DataTable در ADO.net معادل همان RecordSet در ADO مي‎باشد.

 مبحث کنترل خطا در زبان های برنامه نویسی مبحث بسیار پر اهمیت و گسترده ای است که متاسفانه اکثر برنامه نویسان آماتور از کنار آن به سادگی می گذرند .

در یک برنامه کامل نباید هیچ گونه پیغامی که برای کاربر ناشناخته می باشد بروز کند . این مطلب برای کاربران فارسی زبان کار را بسیار بغرنج تر نموده ، چرا که کلیه پیغام های سیستم را بایستی پیش بینی کرده و معادل فارسی آن را طراحی نموده و جایگزین نمایند . این در حالی است که کاربران انگلیسی زبان ، در صورتیکه پیام جدید و واضح تری برای آنان طراحی نگردد ، حداقل یک پیام به زبان محلی خود از سیستم دریافت می کنند که ممکن است تا حدی در فهم آن دچار مشکل شوند .

روش های مختلفی برای کنترل خطا وجود دارد . قبل از هرچیز بایستی بدانیم که در چه محلی خطا رخ داده ، بطور مثال این محل می تواند خود برنامه اکسس ، یا برنامه مرتبط با آن مانند  SQL Server  باشد .

به طور خلاصه در اکسس ما می توانیم پروسه کنترل خطا را در هر رویداد به طور مجزا و یا در رویداد On Error فرم یا گزارش به طور کلی تعبیه کنیم .

البته این موضوع کاملا انتخابی نیست و بایستی بررسی شود که خطایی که ما قصد پیش بینی و خنثی سازی آن را داریم به هنگام اجرای یک قطعه کد VBA اتفاق می افتد ( مثال : فشردن دکمه رکورد بعدی هنگامی که در آخرین رکورد هستیم ) ، یا کاربر برنامه در حین اجرای برنامه و بدون اجرای هیچ کد و برنامه ای خطا رخ می دهد (  به طور مثال : درج رکورد تکراری ) .

در مورد اول بایستی عملیات کنترل خطا در رویداد On Click  دکمه  مربوطه و در مورد دوم در رویداد On Error  فرم مربوطه تعبیه شود.

یکی از قویترین موتور های جستجو به شرکت گوگل تعلق دارد که تقریبا تمامی کاربران رایانه و اینترنت به مدل جستجو آن عادت نموده اند .

خانه اکسس ایران نسخه اولیه تابع شبیه سازی جستجو به روش گوگل را در این مطلب ، برای استفاده کلیه کاربران اکسس ، ارائه نموده است . روش استفاده از این نوع جستجو کاملا مانند گوگل به استثنای مبحث گیومه ها بوده که در نسخه بعدی دیده خواهد شد .

در این روش کاربر نهایی به جستجوی متن مورد نظر خود در یک فیلد پرداخته به نوعی که کلمات مورد جستجوی خود را پی در پی با درج یک فاصله ( Space ) تایپ نموده و فیلتر شدن موارد جستجو را در فرم زیرین می بیند . در پایان جستجو نیز کافی است مانند روش گوگل یک بار کلید اینتر را فشار دهد .

روش استفاده برای کاربران اکسس :

1- ماژول مورد نظر را که فایل Bas آن نیز در فایل فشرده پیوست موجود است به برنامه خود اضافه کنید .

2- فرم مورد جستجو را به صورت سابفرم در یک فرم اصلی بیاورید . ( مثال : frm_google_serach_detail )

3- یک جعبه متنی در فرم اصلی بگذارید و یک نام مشخص برای آن در نظر بگیرید . ( مثال : txt_google_search )

4- در رویداد « on key press » در جعبه متنی فوق عبارات زیر را بنویسید :

If KeyAscii = 32 Or KeyAscii = 13 Then
Me.frm_google_serach_detail.Form.Filter = Mantis_google_search("moeen_name", "tbl_moeen", Nz(Me.txt_google_search.Text, ""))
Me.frm_google_serach_detail.Form.FilterOn = True
End If

در عبارت مثال بالا « tbl_moeen » ، نام جدول نمونه و « moeen_name » ، نام فیلد مورد جستجو می باشد که این نامها بایستی با نامهای مورد نظر کاربر تعویض شود .

با استفاده از این راه حل ، برنامه نویس اکسس قادر خواهد بود فرم های فایل اکسس خود را به یک فایل فلش و داده های فایل خود را به یک پایگاه داده MySQL تبدیل کرده ، برنامه خود را بدون بازنویسی ، در یک آدرس وب منتشر نماید.

با توجه به عدم پشتیبانی زبان فارسی این روش در حال حاضر برای فارسی زبانان روش خوبی محسوب نمی شود . علاوه بر این ، این راه حل شاید تا قبل از انتشار اکسس 2010 ، روش نسبتا مناسبی محسوب می گردید ، ولی با انتشار اکسس 2010 و معرفی سرویس Access Services Share Point 2010 ، بقیه راه حل های انتشار فایل اکسس روی وب ، رنگ باختند .

یکی از معضلات موجود به هنگام استفاده مشترک از اکسس و SQL Server تغییر نام کامپیوتر ، نام سرور و  نام پایگاه داده در SQL Server  می باشد . که به ازای تغییر هر کدام از موارد مذکور اتصال به پایگاه داده فراهم نمی شود .

نام پایگاه داده زمانی تغییر می یابد که راهبر برنامه عملیات پشتیبان گیری و سپس بازیابی پایگاه داده را به درستی انجام ندهد .

نام سرور زمانی تغییر می یابد که قصد انتقال پایگاه داده را بر روی یک سرور جدید داشته باشیم .

نام کامپیوتر نیز به ازای هر کدام از کلاینت ها یا در صورتی که کاربر نام کامپیوتر خود را از طریق ویندوز ( Computer Name ) تغییر دهد ، بایستی تنظیم شود .

لذا مراحل بروز آوری ( Refresh  ) جداول لینک شده بایستی به ازای هر کدام از تغییرات فوق مجددا انجام شود که فرآیند دستی آن ، بسیار وقت گیر می باشد .

خانه اکسس ایران این عملیات را به صورت اتوماتیک درآورده که نحوه استفاده از آن به شرح زیر می باشد :

1- فرم « Frm_Server » را به درون برنامه خود منتقل نمایید .

2- آن را در یکی از منو های برنامه خود تحت عنوان تنظیم سرور قرار دهید .

3- با اجرای آن و تنظیم نام سرور ، نام کامپیوتر جاری و نام پایگاه داده دکمه « ثبت » را فشار دهید .

درصورتیکه اطلاعات وارد شده صحیح باشد عملیات بروز اوری لینک ها انجام خواهد شد و برنامه شما بعد از نقل و انتقالات احتمالی پایگاه داده و تغییر نام های احتمالی سرور و کامپیوتر ، از این پس به درستی کار خواهد نمود .

لازم به ذکر است که کلیه جداول بایستی قبلا به صورت لینک شده وجود داشته باشند و در این روش لینک جدیدی ایجاد نمی گردد و تنها لینکها موجود بروز آوری می گردند .

 تعمیر و فشرده سازی پایگاه داده یکی از ابزار های اکسس است که بیشتر از  طریق ریبون ها و منو ها قابل دسترس می باشد . همچنین کاربر می تواند به بخش تنظیمات رفته و گزینه Compact on close  را در قسمت current Database فعال نماید تا همیشه به هنگام بستن پایگاه داده عملیات فشرده سازی بر روی فایل مربوطه انجام شود .

ولی آیا این امکان به هنگام بازکردن پایگاه داده نیز وجود دارد ؟ به عبارت بهتر می خواهیم زمانی که یک پایگاه داده را باز می کنیم ، قبل از باز شدن عملیات فشرده سازی انجام شود و سپس پایگاه داده باز گردد .

کدی که در برنامه پیوست آورده شده با همین هدف از سایت www.accessvba.com دانلود گردیده و در اختیار کاربران عزیز قرار می گیرد .

 یکی از بهترین ابزارها برای آنالیز کارایی پایگاه داده اکسس  که به صورت کاملا رایگان در اختیار کاربران اکسس بوده و کمتر کسی از آن استفاده می کند ، در خود اکسس تعبیه شده است .

برای استفاده از این ابزار بایستی مطابق تصویر فوق : 

1- از ریبون Database Tools ، از گروه Analyze ، دکمه Analyze Performance را انتخاب نماییم .

2- در پنجره طاهر شده در صورتی که قصد آنالیز تنها قسمت خاصی از پایگاه داده را داشته باشیم می توانیم آن قسمت ها را انتخاب و در صورتی که قصد بررسی کارایی کل پایگاه داده بایستی زبانه All Object type را انتخاب می کنیم .

3- دکمه Select All فشار داده تا کلیه اشایء انتخاب شوند .

4- پس از انتخاب همه اشیاء ، دکمه OK را انتخاب نماییم .

5- با فشردن دکمه OK ، پس از مدت زمانی که بسته به حجم پایگاه داده شده متفاوت می باشد ، لیستی از توصیه ها ، پیشنهادات و ایده ها در خصوص پایگاه داده به شما نمایش داده خواهد شد .

توصیه ها که اکسس آنها را به نام Recommendation  و با علامت تعجب قرمز رنگ ( !  ) مشخص نموده ، مواردی است که بایستی در پایگاه داده خود اصلاح نمایید . به عبارتی طراحی اشتباه شما اکسس را به تعجب واداشته است . 

پیشنهاد ها که اکسس آنها را به نام Suggestion  و با علامت سوال سبز رنگ ( ? ) مشخص نموده ، مواردی پیشنهادی از سوی اکسس است که بهتر است آنها را نیز در پایگاه داده خود اعمال نمایید .

ایده ها که اکسس آنها را به نام Idea  و با یک لامپ زرد رنگ نشان می دهد ، نکات ریزی که رعایت نکردن آنها خدشه ای به پایگاه داده شده وارد نمی کند و پایگاه داده شما بدون رعایت این نکات نیز کار خود را بدون هیچ مشکلی انجام خواهد داد ولیکن اعمال این نکات سرعت و کارایی پایگاه داده شما را در حال و آینده افزایش خواهد داد .

برخی از موارد از طریق همین فرم قابل انجام می باشد که در صورتی که انجام شود نمایه آن به fixed تغییر پیدا می کند .

کم نیستند تعداد کاربرانی که زبان VBA در اکسل یا سایر نرم افزار های آفیس یا شرکت های دیگری که این زبان را در برنامه های خود پشتیبانی می کنند ( مانند Solid Works ، Catia ) را از طریق ضبط ماکرو ها و سپس مطالعه آنها در حد قابل قبولی فراگرفته و سپس با خواندن یک کتاب مفاهیم آن را در ذهن خود منظم نموده اند .

متاسفانه مقوله ماکرو در اکسس کاملا مجزا از کد نویسی VBA  بوده و امکان بکارگیری این روش یادگیری در این نرم افزار موجود نمی باشد . البته می توان ماکرو ها را در کلیه نسخه های اکسس ساخت و سپس از طریق دکمه Convert Macros to Visual Basic در نمای طراحی ماکرو آن را به کد VBA تبدیل نمود .

در اکسس 2010 طراحی ماکرو ها تغییرات و قدرت چشمگیری پیدا کرد که همگی این تغییرات را در ظاهر ، یعنی اضافه شدن چند ماکروی جدید و کاربر پسند تر شدن محیط طراحی ماکرو دیدند .

اما پشت ماجرا چیز دیگری بود و آن تغییر زبان ماکرو به XML بود که مایکروسافت با این حرکت راه اکسس را برای تولید نرم افزار های تحت وب هموار نمود . 

حال زمان آن رسیده که برای یادگیری زبان XML ، یک ماکرو در اکسس طراحی نمود ، سپس در همان نمای طراحی با فشردن کلید های ترکیبی Ctrl+A همه خطوط ماکرو را انتخاب نموده و سپس با فشردن کلید های Ctrl+C کد ماکرو را کپی کنیم .

اکنون متنی با فرمت XML به درون حافظه موقت شما کپی شده است که می توانید با چسباندن آن ( Ctrl+V )  ، در یک فایل متنی این کد را مورد مطالعه و بررسی بیشتری قرار داده و ابزاری که در آینده باید  برای ساخت برنامه های تحت وب بهره بیشتری از آن ببریم ، را آهسته آهسته بیاموزیم .

 یکی از امکانات منحصر فرد در اکسس ، استفاده از یک فرم در درون یک فرم دیگر به صورت یک زیر فرم یا SubForm می باشد . این امکان به صورتی که است که بدون وجود هیچ گونه محدودیتی کاربر قادر است یا چندین فرم را در درون یک فرم به کار برده و  یا چندین فرم تو در تو ایجاد کند .

البته استفاده زیاد از سابفرم در یک فرم ممکن است منجر به کاهش سرعت فرم اصلی و یا غیر کاربر پسند شدن آن فرم گردد .
معمولا از لحاظ مفهومی استفاده از سابفرم بیشتر در یک رابطه یک به چند به چشم می خورد به نوعی که جدولی که طرف یک در رابطه میباشد فرم اصلی را تشکیل می دهد و جدولی که طرف چند در رابطه می باشد به صورت سابفرم در فرم اصلی استفاده می گردد .

یکی از ملموس ترین مثال ها برای درک روابط یک به چند در جداول و استفاده از آنها در فرم و سابفرم ، مربوط به جداولی که حسابداران با آن در ارتباط هستند .

جداول گروه ، کل و معین جداولی است که با یکدیگر دو رابطه یک به چند در سه سطح برقرار می کنند . در فایل مثال پیوست خانه اکسس سعی نموده فرم های مرتبط جداول فوق را با یک روش متفاوت در یک فرم متمرکز نماید .

 مشخصه های Format  و InputMask   پيچيده ترين خاصه هاي هر فيلد هستند که به نام های شکل و قالب ورودی نیز شناخته می شوند. به  عبارت ديگر ، هنگامي كه نحوه نمايش و ورود داده با استفاده از اين خاصه ها را يادمي گيريد چنان است كه گويي زبان جديدي را فرامي گيريد. اينكه اكسس چگونه داده هايوارد شده در فيلد را نمايش دهد، توسط فيلد خاصه Format تعيين مي شود و خاصه Input Mask چگونگي ورود داده در فيلد را تعيين مي كند.
در زير مقاديري را كه شما ميتوانيد در فيلد خصوصيت شكل Format وارد كنيد تشريح شده اند كه به وسيله آنها ميتوانيد نحوه نمايش داده ها را تعيين كنيد:

 ! : برخلافپيش فرض تراز از سمت راست، داده هاي درون فيلد را تراز به سمت چپ مي كند.
* :در اين مكان از فيلد كاراكتري بايد قرار گيرد.
& : در اين مكان از فيلدوجود كاراكتر دلخواه است. (الزامي نيست )
> : در اين مكان از فيلد كاراكتر بهحروف كوچك تبديل مي شود.
< : در اين مكان از فيلد كاراكتر به حروف بزرگترتبديل مي شود.
\ :بجاي اينكه كاراكتر بعدي را حرفي در نظر گيرد، آنرا بعنوانكد شكل در نظر مي گيرد. (براي نمايش * مفيد است، در غير اينصورت اكسس ستاره بهعنوان كاراكتر علامت محل فيلد در نظر مي گيرد )

مثال: بنابراين اگر خاصه format فيلدي را &>&&&&& تعيين كنيدو نخستين ركورد جدول بصورت lw3dp2 باشد اكسس آنرا به lw3dP2 تبديل مي كند (كاراكتر > حرفp    را به صورت حرف بزرگ P نشان مي دهد).
در زير هم به معرفي مقاديري كهشما مي توانيد در خاصه Input Mask قرار دهيد ذكر شده اند:

0 : در اين مكان از فيلد عدد بايد باشد.
9 : در اين مكان از فيلد عدد يافاصله بايد باشد.
# : در اين مكان از فيلد عدد، علامت مثبت، علامت منفي يافاصله مي تواند قرار گيرد.
1 : در اين مكان از فيلد بايد يك حرف الفبايي باشد.
؟ : در اين مكان از فيلد هر حرف الفبايي به دلخواه مي تواند باشد.
 : A دراين مكان از فيلد بايد يك حرف يا يك عدد باشد.

 : a در اين مكان از فيلد بهدلخواه يك حرف يا عدد مي تواند قرار گيرد.
 : & در اين مكان از فيلد بايد يككاراكتر يا فاصله قرار گيرد.
 : c در اين مكان از فيلد يك كاراكتر دلخواه قرارمي گيرد.

< :  كاراكتر در اين محل به حرف بزرگ تبديل مي شود.
> :  كاراكتر در اين محل به حرف كوچك نبديل مي شود.
! : باعث مي شود تا كاراكترهايورودي در فيلد به جاي آنچه از سمت راست شروع شوند، از سمت چپ شروع شوند.
\ : بجاي اينكه كاراكتر بعدي را حرفي در نظر بگيرد آنرا به عنوان كد شكل در نظر مي گيرد ( براي نمايش كاراكترهاي مانند * و ! مناسب است).
password  :بصورت علامت * ستاره دار مورد استفاده قرار می گیرد

مثال: بنابراين اگر خصوصيت شكل فيلدي را 0000-000(9999) تعريف كنيد اكسس كاربر را مجبورخواهد كرد تا شماره تلفن را به شكل ده رقمي وارد كند.